Τετάρτη 27 Οκτωβρίου 2010

Στην Οδό Μοναξιας!!!!!!!!!!!

Μαγικός τίτλος. Ομολογώ ότι τον έκλεψα από ένα τραγούδι που άκουσα σήμερα. Στην οδό μοναξιάς είναι όλα αλήθεια. Πόσο σωστός είναι αυτός ο τίτλος. Καιρό έχω να γράψω. Ίσως γιατί έπεσα πολύ χαμηλά αυτές τις μέρες. Κόντεψα να χάσω όλους τους ανθρώπους που λένε πως με νοιάζονται. Αυτό βέβαια που στοιχειώνει το μυαλό μου ακόμα και τώρα είναι πως στα λόγια είναι όλα εύκολα. Από πράξεις? Το να βγεις μια βόλτα η να πάρεις ένα τηλέφωνο κάποιον δεν λέει και πολλά. Ίσως πάλι να κάνω και λάθος. Πάντως ομολογώ πως αυτές τις μέρες ήταν πολύ γλυκιά η μοναξιά. Μακριά από όλους. Φίλους και εχθρούς. Ίσως το επαναλάβω αυτό οριστικά αυτή την φορά γιατί στην οδό μοναξιάς είναι όλα ωραία. Και για ένα είμαι απόλυτα σίγουρος.......... θα δεις σε λίγο καιρό.

Σάββατο 16 Οκτωβρίου 2010

ΑΛΗΘΕΙΑ Η ΨΕΜΑ ?

Κύκλος είναι. Όσα γίνουν τώρα θα ξαναγίνουν σε λίγο καιρό. Ο χρόνος είναι άφθονος. Τόση σπατάλη χρόνου για ασήμαντα πράγματα. Δεν βοηθούν οι καταστάσεις. Προσπαθώ για το καλύτερο, όμως αποτέλεσμα δεν υπάρχει. Γιατί άραγε? Θα βαρεθώ να πολεμάω για άγνωστο σκοπό. Σε μια μάχη που θα είμαι ο χαμένος από χέρι. Σε μια μάχη που ο εχθρός και ο ‘καλός’ είναι το ίδιο άτομο. Πως λοιπόν να δεις μια καλύτερη μέρα? Η απάντηση είναι κρυμμένη κάπου βαθιά σε μια σπηλιά στο δάσος. Στο μαύρο δάσος. Μετά από καιρό βαθιάς σκέψης κατέληξα στο συμπέρασμα ότι τίποτα δεν αξίζει σε αυτόν τον κόσμο. Τίποτα. Όλα είναι σκάρτα. Θα μου πεις και με το δίκιο σου πως αργά το κατάλαβα. Δεν το κατάλαβα αργά. Αργά πήρα την απόφαση να στο πω. Ίσως γιατί τώρα βρήκα την δύναμη που χρειαζόμουν. Ελπίζω μόνο να μη έφτασα αργά. Δεν θα αντέξω να φύγω με άδεια χέρια για δεύτερη φορά. Η πρώτη δικαιολογείται. Ήταν όλα πιο δύσκολα. Έγιναν όλα τόσο βιαστικά. Δεν πρόλαβα και εγώ ο ίδιος να καταλάβω τι γίνεται. Τώρα όμως έχω βάλει μια σταθερή βάση για να πατάω και έτσι μπορώ να κερδίσω την μάχη. Η δικιά σου μάχη είναι η πιο δύσκολη από όλες. Ο στρατός μου είναι πολύ μικρότερος από τον δικό σου. Τα εφόδια που έχω είναι λιγοστά. Μπορεί να είμαι χαμένος πριν ακόμα αρχίσει η μάχη,όμως μην ξεχνάς πως έχω το πιο ισχυρό όπλο. Κάποτε μου είχες πει ότι η αγάπη είναι το μεγαλύτερο ψέμα. Εγώ σου είχα πει πως είναι η μοναδική αλήθεια.

Κυριακή 10 Οκτωβρίου 2010

ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΗΣΩ

Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΕΝΑΣ ΣΤΑΘΜΟΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ. ΤΟ ΗΞΕΡΑ ΟΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΕΤΣΙ. ΤΟ ΗΞΕΡΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΚΑΝΑ ΤΙΠΟΤΑ. ΠΟΣΟ ΜΑΛΑΚΑΣ ΕΙΜΑΙ ΤΕΛΙΚΑ? ΜΑΛΛΟΝ ΕΙΧΕ ΔΙΚΙΟ ΜΙΑ ΨΥΧΗ ΠΟΥ ΜΕ ΕΙΧΕ ΑΠΟΚΑΛΕΣΕΙ ΚΑΠΟΤΕ ΕΤΣΙ. ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΙΚΙΟ. ΕΝΑΣ ΜΑΛΑΚΑΣ ΚΑΙ ΜΙΣΟΣ. ΤΡΕΜΩ, ΚΛΑΙΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΑ ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ. ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ ΝΑ ΑΠΛΩΣΕΙ ΤΟ ΧΕΡΙ ΚΑΙ ΝΑ ΝΟΙΑΣΤΕΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ. ΚΑΝΕΙΣ. ΟΛΟΙ ΚΟΙΤΑΝΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟΥΛΗ ΤΟΥΣ. ΟΛΟΙ. ΠΙΣΤΕΨΑ ΣΕ ΛΑΘΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ .ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΣΙΓΟΥΡΟ. ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΓΙΝΟΜΑΙ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ. ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ ΚΟΙΜΑΜΑΙ,ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ ΑΝΑΠΝΕΩ. ΕΧΩ ΧΑΣΕΙ ΚΑΘΕ ΔΙΑΘΕΣΗ ΓΙΑ ΖΩΗ. ΤΕΛΙΚΑ ΤΑ ΠΑΡΑΤΑΩ ΟΛΑ. ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΓΙΝΩ ΚΑΛΑ. ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ. ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ ΝΑ ΓΙΝΩ ΚΑΛΑ ? ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ. ΠΑΕΙ ΚΑΙΡΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΩ ΕΑΥΤΟ,ΔΕΝ ΕΧΩ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ. ΕΝΑΣ ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΝΕΚΡΟΣ. ΧΑΜΟΓΕΛΟ? ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ? ΞΕΧΑΣΑ. ΕΝΑ ΑΛΗΘΙΝΟ ΑΤΟΜΟ ΘΕΛΩ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ, ΤΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΛΕΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ? ΔΕΝ ΣΥΓΚΡΑΤΩ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΜΟΥ. ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΕ ΒΛΕΠΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΣΑΣ. ΕΥΤΥΧΩΣ. ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΑΝΤΕΧΑ ΝΑ ΜΕ ΕΒΛΕΠΑΝ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ. ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΜΕ ΠΛΗΓΩΝΟΥΝ ΕΤΣΙ? ΤΙ ΤΟ ΚΑΚΟ ΕΚΑΝΑ ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ? ΤΙ? ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΜΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ? ΕΝΑΣ. ΤΡΕΜΩ. ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ ΜΠΟΡΩ ΚΑΙ ΓΡΑΦΩ. ΠΟΣΟ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΕΛΙΚΑ. ΝΑ ΕΜΠΙΣΤΕΥΕΣΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΕ ΠΟΥΛΑΝΕ ΤΟΣΟ ΜΑ ΤΟΣΟ ΕΥΚΟΛΑ. ΤΕΛΙΚΑ ΟΛΟΙ ΚΟΙΤΑΝΕ ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΟΥΣ. ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ΤΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΟΛΑ ΤΩΡΑ,ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ ΠΟΛΥ ΑΡΓΑ. ΑΛΕΞΗ ΕΙΣΑΙ ΦΙΛΟΣ,ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΟ ΠΑΙΔΙ,ΠΑΙΡΝΑΜΕ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΑ ΜΑΖΙ ΣΟΥ. ΓΕΛΑΩ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΧΟΥΝ ΜΕΙΝΕΙ ΑΛΛΑ ΔΑΚΡΥΑ. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΡΩ ΛΙΓΗ ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΔΙΑΓΡΑΨΩ. ΠΡΕΠΕΙ.

Πέμπτη 7 Οκτωβρίου 2010

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΦΤΑΝΕΙ ΣΕ ΛΙΓΟ

ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΑ ΟΤΙ Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΘΑ ΕΙΧΕ ΤΕΤΟΙΑ ΕΞΕΛΙΞΗ. ΟΤΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΘΑ ΕΡΧΟΤΑΝ ΤΟΣΟ ΣΥΝΤΟΜΑ. ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΕΛΑΣΩ Η ΝΑ ΚΛΑΨΩ. ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΘΕΛΩ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΝΟΙΑΣΤΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΓΙΑ ΜΕΝΑ. ΕΙΔΙΚΑ ΟΙ ΔΗΘΕΝ. ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑΝ ΣΑΣ. ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕΙΝΩ ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ. ΜΙΑ ΖΩΗ ΜΟΝΟΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΑ ΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ,ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΘΑ ΤΟ ΠΕΡΑΣΩ ΚΑΙ ΑΥΤΟ. ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΤΗΝ ΣΥΜΠΟΝΙΑ. ΤΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ ΛΟΙΠΟΝ. ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕΙΝΩ ΜΟΝΟΣ ΝΑ ΚΛΑΙΩ ΜΕ ΤΗΝ ΗΣΥΧΙΑ ΜΟΥ ΔΙΧΩΣ ΝΑ ΜΕ ΒΛΕΠΕΙ ΚΑΝΕΙΣ. ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΑ ΤΑ ΔΕΚΑΛΕΠΤΑ ΕΥΤΥΧΙΑΣ ΠΟΥ ΑΠΛΑ ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΛΑΘΟΣ. ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΜΟΥΝΑ ΚΑΙ ΑΠ ΟΤΙ ΑΠΟΔΕΙΧΤΙΚΕ ΕΚΑΝΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ. ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ, ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ. ΝΑ ΣΕ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΤΑΝ ΣΕ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ. ΛΥΠΑΜΑΙ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΤΑΘΩ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΣΑΣ ΠΛΕΟΝ. ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΑΠΟΜΕΙΝΕΙ ΑΛΛΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ. ΚΑΤΑΡΡΕΩ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΑΣ ΜΗΝ ΦΑΙΝΕΤΑΙ. ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΘΕΛΩ ΑΠΟ ΕΣΑΣ ΠΟΥ ΝΟΙΑΖΟΣΑΣΤΕ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΚΛΑΨΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΑΣ ΓΙΑ ΜΕΝΑ. ΜΟΝΟΣ ΣΙΜΟΥΝ ΚΑΙ ΜΟΝΟΣ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΣΩ.