Παρασκευή 25 Μαΐου 2012

Εκει Θα Ζω !!!


Μόνος μες το σκοτάδι περπατούσε και αναρωτιόταν συνέχεια πως έφτασαν τα πράγματα ως εδώ. Πάντα πίστευε ότι ο καθένας παίρνει αυτό που το αξίζει στο τέλος .Δυστυχώς γι αυτόν πάντα έδινε πολλά και δεν έπαιρνε τίποτα. Μάταια οι φίλοι του του έλεγαν και προσπαθούσαν να τον πείσουν να κοιτάει και λίγο τον εαυτό του. Μάταια, πάντα διάλεγε τον δρόμο της καρδιάς. Και που τον οδήγησε όλο αυτό. Να περπατάει σε ένα σκοτεινό δρομάκι χωρίς να έχει ιδέα τον προορισμό και αν θα φτάσει στον προορισμό του. Λένε ότι πριν πεθάνεις όλη η ζωή περνάει μπροστά απ τα μάτια σου σαν ταινία. Τριλογία θα είναι η δικιά μου σκέφτηκε και μέσα στην θλίψη φάνηκε ένα ίχνος χαμόγελου στο πρόσωπο του. Θα πάω εκεί που άρχισαν όλα και θα καταστρέψω το κακό από την ρίζα. Όσο και αν προσπαθούσε δεν μπορούσε να προσδιορίσει ποιο είναι το κακό. Φίλοι, γκόμενες, κοινοί γνωστοί, συγγενείς? Όλοι και κανένας. Κάθισε στην άκρη της γέφυρας και κοιτούσε τα αμάξια που περνούσαν από κάτω. Όλοι έχουν κάπου να πάνε ,έναν προορισμό. Εγώ? Ένιωσε να χτυπάει το κινητό του. Το έβγαλε από την τσέπη του παντελονιού του και κοίταξε την κλήση. Δεν απάντησε. Το άφησε να χτυπάει μέχρι να σταματήσει. Τι θέλουν όλοι τώρα? Τώρα είναι αργά. Η μήπως όχι. Το κινητό ξανάρχισε να χτυπά. Ήταν εκείνη. Εκείνη που είχε λατρέψει όσο τίποτα στον κόσμο, που είχε αγαπήσει, που είχε δώσει όλο του το είναι . Κι όμως είχε εισπράξει ένα τίποτα. Δυστυχώς γι αυτόν δεν είχε τα ψυχικά αποθέματα να το αντιμετωπίσει. Ήταν δειλός όπως είχε ακούσει από τα ίδια χείλη που κάποτε του ψιθύριζαν την λέξη σ’αγαπω. Εκείνος ο αφελής την πίστευε. Είπαμε ο δρόμος της καρδιάς δεν λογαριάζει το σωστό η το λάθος. Κοίταξε την οθόνη που αναβόσβηνε και πάτησε το κόκκινο κουμπί. Τώρα είναι η δικιά μου στιγμή σιγοψιθύρισε. Η δικιά μου στιγμή. Άφησε το τηλέφωνο κάτω στο πεζοδρόμιο. Δεν θα μου χρειαστεί ξανά σκέφτηκε. Κρατήθηκε από το κάγκελο της γέφυρας και ανέβηκε πάνω. Προσπάθησε λίγο να κρατήσει την ισορροπία του. Πλέον όλα ήταν ρευστά. Ένα φύσημα του αέρα, μια φωνή ξαφνική ήταν ικανά να χάσει την ισορροπία και να ταξιδέψει σε έναν κόσμο που θα ήταν χαρούμενος. Θα είμαι χαρούμενος σιγοψιθύρισε. Σίγουρα πιο πολύ απ εδώ. Μια σκέψη πέρασε απότομα από το μυαλό του. Και αυτοί που νοιάζονται αληθινά για σένα? Αν νοιάζονται για εμένα τότε θα είναι χαρούμενοι ξέροντας ότι εκεί θα είναι η ψυχή μου ήρεμη. Εκεί δεν θα είμαι δειλός. Εκεί θα είμαι εγώ.................

Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2012

ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΗ....

ΠΟΣΟ ΜΥΣΤΗΡΙΕΣ ΤΕΛΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ,ΦΙΛΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΡΩΤΙΚΕΣ. ΟΣΟ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙΣ ΝΑ ΒΑΛΕΙΣ ΜΙΑ ΣΕΙΡΑ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΤΑ ΚΑΝΕΙΣ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ. ΜΗΠΩΣ ΤΕΛΙΚΑ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΝΑ ΕΞΕΛΙΣΣΟΝΤΑΙ ΟΠΩΣ ΛΑΧΕΙ ? ΤΟΤΕ ΠΟΙΟΣ Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΡΟΛΟΣ ?ΚΑΤΑ ΠΟΣΟ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΤΟΙΜΟΙ ΝΑ ΔΕΧΤΟΥΜΕ ΚΑΤΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΕΧΟΥΜΕ ΕΠΙΛΕΞΕΙ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ? ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΜΠΕΡΔΕΜΑ. ΚΑΙ ΠΕΣ ΟΤΙ ΤΕΛΙΚΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΚΑΙ ΜΠΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΝΑ ΙΣΟΣΤΑΘΜΙΣΟΥΜΕ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΜΙΑ ΚΡΙΣΙΜΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΠΟΥ ΦΥΣΙΚΑ ΕΙΤΕ ΤΟ ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΙΤΕ ΟΧΙ, ΠΑΝΤΑ ΕΧΕΙ ΚΑΠΟΙΟ ΑΝΤΙΚΤΥΠΟ .ΤΟΤΕ ΜΠΑΙΝΕΙ Ο ΠΟΙΟΣ ΒΑΣΙΚΟΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ. ΚΑΡΔΙΑ Η ΛΟΓΙΚΗ ? ΟΣΟ ΚΑΙ ΝΑ ΘΕΣ ΝΑ ΔΩΣΕΙΣ ΜΙΑ ΑΦΟΠΛΙΣΤΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΚΑΤΑ ΒΑΘΟΣ ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΤΗΡΗΣΕΙΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ. ΠΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ ΕΙΠΑΜΕ ΟΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΤΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΟΡΑ, ΑΛΛΑ ΚΑΤΑΛΗΓΟΥΜΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ Η ΠΡΟΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΟΡΑ. ΤΕΛΙΚΑ ΠΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΟΡΑ? ΜΑΛΛΟΝ ΑΠΕΙΡΕΣ. ΑΡΓΑ Η ΓΡΗΓΟΡΑ ΟΜΩΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟ ΒΑΖΕΙΣ. ΙΣΩΣ ΤΟ ΚΑΘΥΣΤΕΡΕΙΣ ΓΙΑΤΙ ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΘΑ ΠΟΝΕΣΕΙΣ. ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΟΣΟ ΚΑΘΥΣΤΕΡΕΙΣ ΤΟΣΟ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΘΑ ΠΟΝΑΣ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ. ΑΛΛΑ ΑΥΤΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΗ Η ΓΛΥΚΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ? ΝΑ ΡΙΣΚΑΡΕΙΣ, ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΛΑΘΗ ΞΕΡΟΝΤΑΣ ΕΞΑΡΧΗΣ Η ΟΧΙ ΟΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΛΑΘΟΣ, ΝΑ ΠΛΗΓΩΝΕΣΑΙ ,ΝΑ ΠΛΗΓΩΝΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΕΙΣ ΚΑΠΟΙΕΣ ΙΔΙΑΙΤΕΡΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΜΕ ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΕΣΥ ΕΠΙΛΕΓΕΙΣ. ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΘΕ ΛΕΠΤΟ ΚΡΙΝΟΜΑΣΤΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΑΣ ,ΦΙΛΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΡΩΤΙΚΕΣ. ΤΕΛΙΚΑ ΟΣΟ ΤΟ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ (ΦΙΛΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΡΩΤΙΚΕΣ) ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙΣ ΣΤΗΝ ΤΟΥΑΛΕΤΑ. ΚΑΝΕΙΣ ΟΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙΣ ΠΑΤΑΣ ΤΟ ΚΑΖΑΝΑΚΙ .ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΕ ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΝΑ ΒΑΖΟΥΝ ΤΟ ΧΕΡΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΒΓΗΚΕ ΝΑ ΤΟ ΞΑΝΑΒΑΛΟΥΝ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΒΓΗΚΕ. ΣΚΕΦΘΕΙΤΕ ΤΟ ΛΙΓΟ. ΟΣΟ ΣΙΧΑΜΕΡΟ ΚΑΙ ΑΝ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ ,ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ. ΤΕΛΙΚΑ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΜΕΝΟΙ. ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟΣ. ΟΤΙ ΟΤΑΝ ΦΤΑΣΕΙΣ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ, ΤΟΤΕ ΑΡΧΙΖΕΙΣ ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΤΗΝ ΑΡΧΗ.....