Εκει Θα Ζω !!!

Μόνος μες το σκοτάδι περπατούσε και αναρωτιόταν συνέχεια πως έφτασαν τα πράγματα ως εδώ. Πάντα πίστευε ότι ο καθένας παίρνει αυτό που το αξίζει στο τέλος .Δυστυχώς γι αυτόν πάντα έδινε πολλά και δεν έπαιρνε τίποτα. Μάταια οι φίλοι του του έλεγαν και προσπαθούσαν να τον πείσουν να κοιτάει και λίγο τον εαυτό του. Μάταια, πάντα διάλεγε τον δρόμο της καρδιάς. Και που τον οδήγησε όλο αυτό. Να περπατάει σε ένα σκοτεινό δρομάκι χωρίς να έχει ιδέα τον προορισμό και αν θα φτάσει στον προορισμό του. Λένε ότι πριν πεθάνεις όλη η ζωή περνάει μπροστά απ τα μάτια σου σαν ταινία. Τριλογία θα είναι η δικιά μου σκέφτηκε και μέσα στην θλίψη φάνηκε ένα ίχνος χαμόγελου στο πρόσωπο του. Θα πάω εκεί που άρχισαν όλα και θα καταστρέψω το κακό από την ρίζα. Όσο και αν προσπαθούσε δεν μπορούσε να προσδιορίσει ποιο είναι το κακό. Φίλοι, γκόμενες, κοινοί γνωστοί, συγγενείς? Όλοι και κανένας. Κάθισε στην άκρη της γέφυρας και κοιτούσε τα αμάξια που περνούσαν από κάτω. Όλοι έχουν κάπου να πάνε ,έναν προορισμό. Εγώ? Ένιωσε να χτυπάει το κινητό του. Το έβγαλε από την τσέπη του παντελονιού του και κοίταξε την κλήση. Δεν απάντησε. Το άφησε να χτυπάει μέχρι να σταματήσει. Τι θέλουν όλοι τώρα? Τώρα είναι αργά. Η μήπως όχι. Το κινητό ξανάρχισε να χτυπά. Ήταν εκείνη. Εκείνη που είχε λατρέψει όσο τίποτα στον κόσμο, που είχε αγαπήσει, που είχε δώσει όλο του το είναι . Κι όμως είχε εισπράξει ένα τίποτα. Δυστυχώς γι αυτόν δεν είχε τα ψυχικά αποθέματα να το αντιμετωπίσει. Ήταν δειλός όπως είχε ακούσει από τα ίδια χείλη που κάποτε του ψιθύριζαν την λέξη σ’αγαπω. Εκείνος ο αφελής την πίστευε. Είπαμε ο δρόμος της καρδιάς δεν λογαριάζει το σωστό η το λάθος. Κοίταξε την οθόνη που αναβόσβηνε και πάτησε το κόκκινο κουμπί. Τώρα είναι η δικιά μου στιγμή σιγοψιθύρισε. Η δικιά μου στιγμή. Άφησε το τηλέφωνο κάτω στο πεζοδρόμιο. Δεν θα μου χρειαστεί ξανά σκέφτηκε. Κρατήθηκε από το κάγκελο της γέφυρας και ανέβηκε πάνω. Προσπάθησε λίγο να κρατήσει την ισορροπία του. Πλέον όλα ήταν ρευστά. Ένα φύσημα του αέρα, μια φωνή ξαφνική ήταν ικανά να χάσει την ισορροπία και να ταξιδέψει σε έναν κόσμο που θα ήταν χαρούμενος. Θα είμαι χαρούμενος σιγοψιθύρισε. Σίγουρα πιο πολύ απ εδώ. Μια σκέψη πέρασε απότομα από το μυαλό του. Και αυτοί που νοιάζονται αληθινά για σένα? Αν νοιάζονται για εμένα τότε θα είναι χαρούμενοι ξέροντας ότι εκεί θα είναι η ψυχή μου ήρεμη. Εκεί δεν θα είμαι δειλός. Εκεί θα είμαι εγώ.................