Ε, και....

Η διαφορά ανάμεσα σε εμένα και εσένα, Δεν την έχω καταλάβει μέχρι τέλους πολύ καλά, Ένας από τους δυο μας ξέρει να πληγώνει, ο άλλος λιγότερο , αλλά ,Είναι μια άρνηση .Εγώ αφήνω τις λεπτομέρειες, στην ακαταστασία , εσύ όχι...
Και φοβάμαι το παρελθόν σου και το δικό μου, αλλά εσύ όχι
Είναι τόσο καθαρό
Και πάντα δύσκολο

Η ζωή μου ,Με αφήνει άυπνο, πάντα Με αφήνει να καταλάβω αυτό που είναι προφανές, την διαφορά ανάμεσα σε εμένα και εσένα ,μετά με ρωτάς ‘πως είμαι’
Και το χαμόγελο σου σβήνει τα βάσανα και τις ερωτήσεις .
Αν είναι καλά , αν είναι άσχημα, να με βασανίζει να αναρωτιέμαι
‘γιατί?’

Ένας από εμάς γελάει με αυτά που είναι, ο άλλος κλαίει με αυτά που δεν είναι
Και σκέφτομαι αυτό είναι λάθος
Βασικά , Δεν θέλω να φύγω

Και αν η ζωή μου ενίοτε μηδένιζε Το ανωφελές (άχρηστο) αυτών ανασφαλειών
Δεν θα στο έλεγα ,Αλλά αν μια ωραία μέρα εμφανιστεί στην ζωή μου Όλη η θλίψη θα ήταν τελειωμένη .
Θα είχα έρθει σε εσένα !!!!