ΤΑ ΙΔΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΙΔΙΑ

ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ ΕΦΗΜΕΡΗΣ ΧΑΡΑΣ ΞΑΝΑΓΥΡΝΑΜΕ ΣΤΑ ΙΔΙΑ. ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΜΟΝΟ ΚΑΚΟ ΜΟΥ ΚΑΝΟΥΝ. ΠΟΥ ΝΑ ΒΡΩ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΞΕΚΟΨΩ. ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΑΠ ΟΤΙ ΦΑΝΤΑΖΟΜΟΥΝΑ. ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ. ΤΟ ΕΛΠΙΖΩ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ. ΔΥΣΤΗΧΩΣ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΔΕΝ ΕΛΕΝΧΟΝΤΑΙ. ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΣΕ ΒΛΕΠΩ ΣΕ ΕΡΩΤΕΥΟΜΑΙ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ. ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΝ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΠΕΙΣΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΜΕ ΑΦΗΝΕΙ. ΚΛΑΙΕΙ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΣΕ ΑΝΤΙΚΡΙΖΕΙ. ΚΛΑΙΕΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΗΝ ΝΙΩΘΕΙΣ ΠΩΣ ΧΤΥΠΑ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΕΣΕΝΑ. ΚΛΑΙΕΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΗΣ ΔΙΝΕΙΣ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΠΟΥ ΖΗΤΑ. ΟΧΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ. ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕ ΠΑΡΕΙ ΑΠΟ ΚΑΤΩ. ΘΑ ΖΗΣΩ ΣΤΟ ΨΕΜΑ ΤΗΣ ΦΙΛΙΑΣ ΜΑΣ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΟΣΟ ΑΚΟΜΑ ΘΑ ΑΝΤΕΞΩ ΠΡΟΤΟΥ ΚΑΤΑΡΕΥΣΩ ΕΝΤΕΛΩΣ.